خبر آمد که جلاد زندان قزل‌حصار مرده است

حاج داوود رحمانی، همکار و دستیار لاجوری از سال ۱۳۶۰تا سال ۱۳۶۳، رئیس زندان قزل‌حصار بود. حاج داوود، جلادی بی‌رحم، دژخیم و مبتکر  دستگاه شکنجه‌ای بنام "تابوتها/قبرها"  بود، که نه تنها در ایران، بلکه در صد سال اخیر در تاریخ بشریت بی‌نظیر بود. او از تخته‌های نئوپان، به عرض و طول یک انسان، قبرهایی درست کرد و زندانیان را ماه‌ها در آن‌ها حبس کرد، که در میان زندانیان به "تابوتها و قیامت" نیز معروف بود. با زنان زندانی چپ، این شکنجه‌ی هولناک و ضد انسانی را آغاز کرد. به آنها در تمام مدت چشمبند زد وگماشتگان تواب‌اش را مامور شکنجه آنان کرد. زندانیان را مجبور می‌کرد از صبح تا شب در این قبرها بنشینند. کسی حق تکان خوردن و صحبت کردن با همسایه‌‌های‌اش در قبرهای کناری و یا زمزمه‌ای با خود نداشت. با هر تکانی و صدایی، ضربات مشت و لگد توابان برسر و بدن‌شان جاری می‌شد. در فواصلی نیز، حاج داوود دخالت می‌کرد و با پوتین‌های‌اش ضربات سنگین و دردناکی بربدن آنان وارد می‌کرد. جلاد همراه با شکنجه جسمی ساکنان قبرهای‌اش، با پخش بی‌وقفه قرآن، نوحه و یاوه‌گوی‌های مذهبی این و آن آخوند حکومتی، به شکنجه روانی آنها نیز می‌پرداخت.
حاج داوود رحمانی، اتاق شکنجه‌ای نیز به نام گاودانی ایجاد کرده بود و زندانیانی را که در مقابل فشارهای او مقاومت می‌کردند، در آنجا شکنجه می‌کرد. این در حالی بود که زندانیان مقاوم را به بهانه‌های مختلف، در تعداد کم و زیاد، از بند بیرون می‌برد و ضمن اینکه آنها را مجبور می‌کرد روزها و شب‌ها نخوابند و سرپا بایستند، همراه با گزمه‌های‌اش به جان آنها می‌افتادند و خونین و لت و پارشان می‌کردند.
جلاد، در مدت ریاست‌اش بر زندان قزل‌حصار، شماری از زندانیان را برای تجدید محاکمه به زندان اوین فرستاد و موجب اعدام آنها شد.
حاج داوود رحمانی، با دستان خونین و پرونده‌ای سرشار از جنایت، بی‌آنکه پاسخگوی اعمال‌اش به جرم جنایت علیه بشریت شود، مُرد.
دور نیست که جمهوری اسلامی، به دست توده‌های مردم ایران سرنگون شود و همه‌ی جنایتکاران و دست‌اندرکاران آن، از بالا به پائین، آنهایی که می‌مانند، در دادگاه‌های مردمی پاسخگوی اعمال‌شان شوند.    

کانون زندانیان سیاسی ایران(در تبعید)
۲۱ اکتبر ۲۰۲۱ برابر با ۲٩ مهر ۱۴۰۰